Eisers hebben verder aangevoerd te vrezen voor rekrutering in Afghanistan en gewezen op het ambtsbericht waaruit blijkt dat gedwongen rekrutering, soms met geweld, van zowel meerder- als minderjarigen in Afghanistan door onder meer de partij ALP, de Taliban en IS voorkomt. Verder is gewezen op het rapport van Asylos waarin is vermeld dat jonge mannelijke terugkeerders zonder sociaal netwerk kwetsbaar zijn voor rekrutering in Afghanistan. De rechtbank overweegt dat in dit geval aannemelijk is dat een sociaal netwerk in Afghanistan ontbreekt. Gelet op het voorgaande is voldoende aannemelijk dat sprake zal zijn van een rekruteringsrisico bij uitzetting van eisers naar Afghanistan.
In dit geval zou rekrutering van eiser 1 en/of eiser 2 betekenen dat eiser 2 zonder zijn broer in Afghanistan moet verblijven, terwijl eisers niet in dat land zijn opgegroeid, een sociaal netwerk ontbreekt, eiser 2 minderjarig (nu dertien jaar) is, PTSS heeft en volledig afhankelijk is van eiser 1. In dit geval kan daarom niet zonder nadere motivering gezegd worden dat een rekruteringsrisico bij uitzetting geen schending van artikel 3 van het EVRM zal opleveren. De opmerking in het verweerschrift dat eisers samen kunnen terugkeren en dat eiser 1 een 24-jarige fysiek fitte volwassen man is, doet naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende recht aan de omstandigheden van dit geval.
Beroepen gegrond.
Rb Middelburg NL17.821 en NL17.822, 25.4.18
http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2018:5296