Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder de aanvraag van eiseres voor een verblijfsdocument ‘duurzaam verblijf burgers van de Unie’ op goede gronden afgewezen. Niet betwist is namelijk dat eiseres niet met stukken heeft aangetoond dat sprake is geweest van vijf jaar ononderbroken arbeid in Nederland. De bewijslast voor het aannemelijk maken van het duurzame verblijfsrecht ligt bij eiseres.
De enkele omstandigheid dat het Hof van Justitie in het arrest van 7 september 2022 bepaald heeft dat het Chavez-Vilchez verblijfsrecht niet uitsluitend van tijdelijke aard is, in de zin van de Richtlijn Langdurig Ingezetenen, maakt nog niet dat eiseres onverkort recht heeft op een verblijfsdocument ‘duurzaam verblijf burgers van de Unie’ . Eiseres zal moeten aantonen dat zij voldoet aan de voorwaarden voor het gevraagde verblijfsrecht. Nu vaststaat dat eiseres niet voldoet aan de voorwaarden voor een verblijfsdocument ‘duurzaam verblijf burgers van de Unie’ is het beroep ongegrond.
Indien eiseres een verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd wenst zal zij daarvoor een aparte aanvraag moeten indienen.
Rb den Haag NL23.2809, 31.5.23
https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2023:7881